ARTYKUŁY    FOTOGRAFIA

OCHRONA DROPIA ZWYCZAJNEGO W POLSCE

    Drop zwyczajny jest gatunkiem dużego ptaka z rodziny dropi i jedynym przedstawicielem rodzaju Otis. Jest to najcięższy ptak naziemny Europy, wielkości bociana czarnego. Jest płochliwy. Preferuje otwarte tereny: łąki, pastwiska, stepy, półpustynie. W Polsce został objęty ochroną gatunkową ścisłą.

    Od XVII do XIX wieku drop gnieździł się na znacznych obszarach kraju, ale pod koniec XIX w. ptak ten zaczął znikać z rejonów wschodnich. W latach 30. XX w. odnotowano około 600–700 osobników na terenie województw zachodnich. W 1958 r. 432 sztuki. W latach 1962–1979 gatunek występował już tylko w okolicach Pyrzyc i Słubic (1962 – 305 sztuk, 1975 – 123 sztuki, 1979 – 25 sztuk). W 1980 roku odnotowano jedynie 16 ptaków na 4 stanowiskach lęgowych. W 1986 r. tylko na jednym stanowisku w Parnicy koło Pyrzyc.

    Przyczyną wyginięcia tego gatunku było przede wszystkim przekształcanie krajobrazu i siedlisk związane z mechanizacją i chemizacją rolnictwa. Ponadto nie bez znaczenia okazała się budowa sieci linii przesyłowych, zagęszczenie transportu kolejowego oraz zwiększona penetracja ludzka pól (tworzenie monokultur upraw). Na taki stan rzeczy wpływ miało również kłusownictwo i polowania popularne w dawniejszych czasach, które eliminowały najbardziej wartościowe samce.

    W latach 1974–1980 w Siemianicach działała pierwsza doświadczalna stacja hodowli dropi przy Akademii Rolniczej w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Przyrodniczy). Jej zadaniem było przyjmowanie zagrożonych zniszczeniem lęgów z terenów rolniczych, inkubacja jaj, wychów i karmienie piskląt oraz dopracowanie metod hodowli dropi w warunkach półwolnych, by ostatecznie wypuścić je na wolność. W stacji wykluło się 17 ptaków z 28 zagrożonych zniszczeniem jaj, przejętych z terenów rolniczych. Wiek jednego roku osiągnęło 11 osobników, 2 lat – 8, a 4 lat tylko 2 ptaki. Najwyższy stan liczbowy – 13 ptaków – w Siemianicach osiągnięto w 1980 roku. 13 grudnia 1980 roku nieznani sprawcy zabili 9 ptaków z hodowli, a dwa lata później kolejne dwa. Ocalałe ptaki przeniesiono do stacji w Stobnicy. W 1986 r. z uratowanych 4 ptaków, żyły ostatnie 2 dropie. W 1989 roku padł ostatni polski drop.

    W roku 2018 Lasy Państwowe rozpoczęły projekt mający na celu stworzenie wolnościowej populacji tych ptaków: „Reintrodukcja dropia zwyczajnego Otis tarda na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”. Jednym z partnerów tego projektu był Uniwersytet Zielonogórski, którego zadaniem było przygotowanie Studium Wykonalności Projektu. Było to kompendium wiedzy o sposobie wychowania młodych ptaków oraz o miejscach w krajobrazie rolniczym zachodniej Polski, gdzie bytowały ostatnie dzikie dropie, a które nadawać się mogą do wsiedlania tych ptaków. Zaangażowany w projekt Leśny Bank Genów Kostrzyca (LBG) wyznaczył populację, która pod względem genetycznym jest odpowiednia do założenia stada zarodowego.

    Niestety na podstawie Zarządzenia Nr 37 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 1 lipca 2019 r. odwołano realizację tego projektu. Zobowiązano jednak Leśny Bank Genów w Kostrzycy do zabezpieczenia wyników przeprowadzonych przez niego badań, a Wydział Ochrony Zasobów Przyrodniczych DGLP - do zabezpieczenia dokumentacji wytworzonej przez Uniwersytet Zielonogórski w ramach realizacji projektu. Lasy Państwowe zakładają, że na pytanie, czy projekt będzie kontynuowany odpowiedzieć będzie można w 2026 r. Udzielenie odpowiedzi będzie możliwe na podstawie osiągniętych rezultatów i zdobytych doświadczeń. co daje nadzieję, iż w przyszłości działania będą wznowione

alicjaolgaadamczuk@gmail.com

Wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa - Użycie niekomercyjne 4.0.

Podpowiedź:

Możesz usunąć tę informację włączając Pakiet Premium

Dowiedz się więcej
Ta strona została stworzona za darmo w WebWave.
Ty też możesz stworzyć swoją darmową stronę www bez kodowania.